ความทรงจำที่หายไป.. อุบัติเหตุเล็กๆ ที่อาจถึงตายได้ มาเขียนให้เพื่อนๆ ได้รับรู้ประสบการณ์ครับ^^

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

.... "เป็นไรมั้ย มึนๆรึเปล่า"  (เอ๊ะ.. เสียงคุณลุงที่ไหน)   "ครับ  ครับ.." ผมย้ำเสียงตอบไปสองครั้ง กับภาพงง ๆ      ..   ผม.. นั่งอยู่ข้างฟุตบาท  (ฟุ่บบบ..)   

กริ๊ง..กริ๊ง..  (โทรศัพท์แฟนผมโทรเข้ามา) "ฮัลโหล  เตงอยู่ไหนแล้วเนี่ยะ แปดโมงกว่าแล้ว อ้าว แล้วนี่รับโทรศัพท์ได้งัย ขับมอไซค์อยู่ไม่ใช่เหรอ" 

ผม: อ่อ ๆ เตง พอดีรถมอไซค์ล้มหนะ ไม่เป็นไร ตอนนี้กี่โมงแล้วนะ   อืม ๆ เจ็บไม่มาก ๆ ไม่เป็นไร เดี๋ยวนั่งพักแปปนึง ค่อยขี่กลับบ้าน คงไปทำงานไม่ไหวละ พักหน่อยดีกว่า  แต่ร่างกายไม่มีไร  (ฟุ่บบบ..)

อีกห้านาทีผ่านไป

ผม: ฮัลโหล เตง .. ตอนนี้ มอเตอร์ไซค์ล้มนะ เตงทานข้าวไปเลยไม่ต้องรอ..   ตอนนี้กี่โมงแล้ว  ไม่เป็นไร ร่างกาย ยังไหว คงกลับพักบ้านก่อน นั่งพักซักแปปก็หาย  (ฟุ่บบบ..)

อีก สามนาทีต่อมา

ผม: ฮัลโหล เตง .. กี่โมงแล้ว  แปดโมงกว่าเหรอ  เมื่อกี้ เค้าพูดอะไรไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้โอเคแล้ว  พอดีมอเตอร์ไซค์เกิดอุบัติเหตุ  คงนั่งซักพัก  เดี๋ยวค่อยกลับบ้านอ่ะ ร่างกายไม่เป็นไร  (ฟุ่บบบ..)

อีกสี่นาที ต่อมา

ผม : ฮัลโหล  เตง  .. ถึงที่ทำงานยัง   เค้าเหรอ  อืมเกิดอุบัติเหตุ  นี่กี่โมงแล้วเนีย อ่อ เหรอ เมื่อกี้ไม่รู้เรื่องว่าพูดไรไปอ่ะจำไม่ได้  ตอนนี้โอเคแล้ว เดี๋ยวขอนั่งพักก่อนยังมึนๆอยู่เลย

และผมยังโทรไปหาแฟนอีกสองสามครั้ง.. ถามแต่เรื่องเวลา ถามว่าถึงหรือยัง ซ้ำๆ  ... 

โดยที่ทั้งหมดที่กล่าวมานั้น..  ผม  จำไม่ได้ ว่าเคยโทรไปแล้ว...


นี่คือ เหตุการณ์แรก  ที่เกิดขึ้นเมือ่สายวันอังคารที่ 20 ธ.ค. 54 ที่ผ่านมา  ที่อยากเอามาเล่าให้เพื่อนๆ ฟังกันครับ เผื่อจะมีประโยชน์ และลดความอุบัติเหตุได้บ้างครับ

(มีต่อ)

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

เช้าวันนั้น ก็เป็นเหมือนเช้าวันอื่นๆครับ  ตื่นแต่หกโมงเช้า  อาบน้ำแต่งตัว   ..  แฟนผมกับผมทำงานที่เดียวกันก็จริง แต่ตอนเลิกงาน ผมจะไปทำงานต่อแถวๆรัชดาครับ ซึ่ง ขึ้นชื่อเรื่องรถติดมาก ๆ โดยที่ผมต้องขับรถจากสาทร(ที่ทำงาน) ผ่านคลองเตย อโศก เพชรบุรี พระราม 9 เข้ารัชดา  นั่นจึงไม่แปลกเลย ที่ผมตัดสินใจ ใช้รถมอเตอร์ไซค์ ออโต้ ขนาดเล็ก กระทัดรัด ในการเดินทาง.. ซึ่งพระเอกของเราก็คือ  ซูซุกิ สกายไดร์ฟครับ  มีช่องเล็ก ๆ แค่ไหน ก็บิดแซงชิวๆ สะดวกสบายมาก   

แฟนผม ขับรถออกไปก่อน  เธอจะไปขึ้นทางด่วนครับ เพื่อลงถนนจันทน์  ส่วนผม  ก็แต่งตัวให้เรียบร้อย เสื้อการ์ดอ่อน ถุงมือ โม่ง หมวกกันน็อคเต็มใบ รองเท้าผ้าใบ อย่างเคย ๆ ซึ่งแต่ก่อนเคยคิดครับ  เวอร์ไปเปล่าเนี่ย ดูคนอื่นที่ขี่กัน ใส่แต่หมวกครึ่งใบ เสื้อการ์ดก็ไม่ใส่ รองเท้าแตะก็เยอะ  ถุงมือนี่ ใส่นับคนได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ถุงมือ ที่มีการ์ด  ...   แต่ก็นะครับ ด้วยความเคยชิน และลมมันก็เย็นด้วย ฮ่าๆ ใส่แล้วอุ่นดีครับ  ใส่เสร็จก็รีบออกจากบ้าน โดยเลือกใช้เส้นทางจากบ้าน คือ  บางโพ ไปเกียกกาย ไปแยกประดิพัทธิ์ แล้วเข้าเส้นบายพาร์ท เลียบทางรถไฟสามเสน มุ่งหน้าไปพญาไท ครับ

ผมก็ขี่ชิวๆ  ของผมไปเรื่อยๆนะครับ  วันนี้ รถเยอะมาก รถติด แต่เราก็ออโต้อ่ะครับ บิดแซงสบายๆ  ซ้ายขวาซ้าย

ก็วิ่งไปเรือ่ยๆ ไม่เร็วครับ ขี่ 30 - 40 กิโลเมตรต่อชัวโมง เน้นรับลมเย็น ตามประสา รถมอไซค์ก็มากมายครับ ออกจากแยกทีเยอะเลย  .. และแล้ว ผมก็วิ่งมาถึงถนนบายพาสเลียบทางรถไฟสามเสนครับ

ลักษณะถนนนี้คือ เป็น ทางไปกลับ อย่างละเลน  ก็ขี่ไปครับ พอขี่ถึงช่วงตลาด ตรงรถไฟสามเสน จะมีรถตู้เยอะมาก  รถยนต์เลยต้องเบียด ๆกับมอเตอร์ไซค์ครับ แถมเจอรถติดอีก ก็ขี่ชะลอ ๆ กันไปครับ...


หลังจากนั้น.....    ผมก็จำอะไรไม่ได้อีกเลย

เหตุการณ์เป็นอย่างที่ตอนแรกได้เกริ่นครับ.. คือ สติผม  ติดๆ ดับ ๆ ..รู้สึกตัวทีึนึงก็โทรหาแฟนทีนึง.. แล้วก็ดับไป ..  แล้วพอรู้สึกตัวอีกที ก็โทรอีก โดยจำเรื่องราวก่อนหน้านั้นไม่ได้เลย  แล้วก็ดับไป

ตอนนั่งข้างฟุตบาท  ตาเหลือบมองเห็นรถเรา ถูกเข็นเข้าข้างทาง  สภาพไม่มีอะไรเสียหาย แต่มันจอดอยู่...  เอ๊ะ... ทำไม เราจอด  ทำไม เรานั่งข้างทาง


พ่อครับ  พ่อโทรเข้ามา(มารู้ทีหลังว่าแฟนโทรบอกให้พ่อมาหาด่วน เพราะผมโทรศัพทืแล้วพูดซ้ำ ๆ โดยตอนแรก แฟนนึงว่าผมไหว เพราะผมบอกอย่างนั้น.. แต่พอโทรบอกว่าไหว หลายๆ ครั้ง โดยจำไม่ได้ว่า เคยโทรหาแล้ว  แฟนเลย ตัดสินว่า ผม ไม่ไหวครับ แหะๆ )  พ่อผมถามผม ว่าผมอยู่ตรงไหน จะรีบไปหา 

ผมพูดจา วกไปวนมา  บอกต้นทางผิดครับ  แต่พ่อจับใจความได้อย่างนึง.. ผมบอกว่า ผมยืนมองเห็นป้ายรถไฟสถานีสามเสน ชัดเจน  พ่อเลยขับมาหาทันที

พ่อมาบอกทีหลังด้วย ว่าเห็นผมยืนโบกมือเรียก   ซึ่ง ผมจำไม่ได้เลย

แล้วผมก็มึน ๆ คุย ๆ หลับๆ  รู้สึกตัวอีกที  .. มาโรงพยาบาลวิชัยยุทธแล้วครับ   โดยมารู้ทีหลังว่าพี่ชายผมพามา  โดยผมขึ้นรถเอง  แ่ต่ผมก็จำไม่ได้เช่นกัน

ผมขึ้นรถตู้โรงพยาบาลด้วย เพื่อไปอีกตึกนึง ที่มีเครื่องเอ็กเรย์  แต่ผมก็จำไมไ่ด้อีก  แต่ดันถ่ายรูปในไอโฟนไว้ เลยรู้ว่าขึ้นรถตู้โรงพยาบาล


ผม.. เอ็กเรย์ครับ ถอดสร้อยคอทองคำใส่กระเป๋ากางเกง ก็จำไม่ได้  ตอนแรกหาตั้งนานที่บ้าน นึกว่าไปซะแล้ว.. แต่  ยังอยู่ในกางเกง (แหม..ดีใจ )

ตอนกลับมาบ้าน ผมปวดหัว และต้องนอนทั้งวัน จนอีกวัน .. สมอง จึงหายปวด และแจ่มใสขึ้นครับ  ... รวมทั้งได้ยามาสองสามชนิด และที่ขาดไม่ได้เลย คือยานวดกล้ามเนื้อครับ 

และนี่คือ อาการที่เกิดขึ้นกับผมครับ
(มีต่อครับ)

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

หลายคนอาจกำลังจินตนาการ ว่า มันเกิดอะไรขึ้นกับผมกันแน่....

นี่คือ รอยหมวกกันน็อคของผมครับ

เมื่อสำรวจ ที่หมวก (ตอนล้มไป ชิวหน้าหลุดด้วยครับ) บวกกับอาการที่ผมเป็น และปากคำของลุงที่เข้ามาช่วย (พอดีแกยืนหน้าร้าน) ก็ทราบทันทีครับ

ผม  ถูกมอเตอร์ไซค์อีกคันนึง ซึ่ง แซงในเลนสวน แล้วมีรถมา เค้าเลย หักเลี้ยวกลับเข้ามาที่เลน แต่มาเร็ว เลยมาเกี่ยวล้อหลังรถผม ทำให้ผมหงายหลัง แล้วล้ม  หัวฟาดพื้น ช่วงเหนือกกหูด้านขวาครับ

โดยผมได้ไปดูที่ยางล้อ พบรอยเหมือนมียางของล้ออีกคันมาถู เป็นปื้น อยู่ครับ 

ในวันนั้นผมใส่หมวกกันน็อคเต็มใบ นี่คือภาพชัดๆครับ

รอยถลอก เหมือนไม่มากครับ  แต่ถ้าหัวลงก่อน เท่ากับว่า หัวผมรับน้ำหนักตัวผม ซึ่งหนัก75 กิโลกรัม ไปเต็มๆ  (อ้วน)

นั่นคือสาเหตุที่ทำให้ผมมึน และมีอาการเหมือนนักมวยที่โดนเตะที่ทัดดอกไม้ เหนือกกหู แล้วหลับทั้งยืน  หรือถึงจะฝืน สมองก็ยังติดๆ  ดับ ๆ


นี่คือ สภาพเสื้อการ์ด บริเวณแขนขวาที่ใส่ในวันนั้นครับ

จะสังเกตุได้ ว่า ที่ไหล่ มีรอยกระแทก บุ๋ม ๆ และที่ศอกก็มีรอยกระแทกครับ  เสื้อไม่ขาดครับ แสดงว่า ไม่ได้สไลด์ไปไหนเลย ตกแล้วกระแทกหยุดตรงนั้นเลย  เพียงแต่เอาหัวลง เลยกลายเป็นเรื่องใหญ่มาก(ไม่รู้ตัวเลยจริงๆ)

นี่คือภาพสนับที่อยู่บริเวณไหล่ ภายในเสื้อการ์ดครับ

แต่ก่อน ผมเคยคิดนะครับ ว่าแค่โฟมอัดขึ้นรูป มันจะโอเคแค่ไหนเชียว  แต่ก็ใส่ๆ ไปครับ เห็นเป็นรถเล็กเลยใส่แค่นี้พอ สบายๆ ผ้าร่ม เบาๆ ครับ แต่วันนี้ ผมเข้าใจแล้วครับ ว่ามันช่วยได้มากจริง ๆเพราะศอก และไหล่ผม  ไม่รู้สึกเจ็บ หรือปวดเมื่อยแม้แต่นิดเีดียวครับ 

สภาพรถครับ มีรอยที่ท่อ และช่วงพักเท้าวางพื้น นิดเดียวเท่านั้น 

จากภาพทำให้เห็นได้ครับ ว่าไม่ได้ล้มแรงเลย  แต่มันแย่ตรงที่ หัว ลงก่อน  เพราะการโดนชนท้ายนะครับ

นี่ละครับ ..  แ่ต่ก่อนเวลาผมขี่รถออโต้ ผมมองหลายๆคนบนท้องถนน ไม่ใส่หมวก หรือใส่ครึ่งใบ เสื้อการ์ดยิ่งไม่ต้องพูดถึง  บางทีผมแต่งเต็มแบบนี้ ขี่ไปติดไฟแดงกับหลายๆท่าน ผมยังเขินเลยครับ อายตัวเองเหมือนกัน  เคยมีงอแง ไม่ใส่ถุงมือ ไม่ใส่เสื้อการ์ดบ้าง เพราะคิดว่า ไม่จำเป็น ขี่รถเล็ก ไม่ได้ไปเล่นโค้งที่ไหน มันจะล้มได้ไง 


แต่หลังจากนี้ไป ... นอกจากแต่งเต็มแล้ว ผมจะหาสนับคอมาเสียบระหว่างหมวกกันน็อคกับไหล่เราด้วยครับ  อุ่นใจ จริงๆ  ถ้าไม่ใส่หมวกเต็มใบ เมื่อวันอังคารที่ผ่านมา   วันนี้ ผมอาจไม่ได้มานั่งเล่าประสบการณ์ต่างๆ ให้เพื่อนๆ ตลอดไปแล้ว ก็เป็นไปได้ครับ..

ขับขี่ปลอดภัยตลอดไปนะครับทุกท่าน

กอล์ฟฟี่ ครับ

[ไอ้หนุ่มมาสด้า]

อ่านแล้วน่ากลัวจริงๆครับ

[ปุ๊ DNT]

คนไม่เป็นไร

ถือว่าโชคดีมากๆ ครับ 

[xman2005]

พึ่งเห็นกระทู้นี้ safety first ช่วยได้จริงๆ ครับ เสียใจด้วยกับเหตุการณ์ที่เกิดครับและก็ดีใจด้วยที่ไม่เป็นอะไรมากจากความเอาใจใส่ความปลอดภัยของตัวคุณเอง แต่มันก็ทำให้ผมหวั่นๆ เหมือนกันว่าถ้าได้ 795 มาแล้ว ผมจะขับขี่ยังงัยให้ปลอดภัย เพราะสิ่งที่น่ากลัวก็คือต้นเหตุไม่ได้เกิดจากตัวเรา แต่เกิดจากการกระทำของบุคลอื่นๆ ซึ่งเราไม่รู้จะป้องกันยังงัย

[INNOVATOR]

บุญรักษาครับ โชคดีมากๆเลยครับที่ไม่เป็นอะไรมาก

ของอย่างี้เราระวังตัวแล้ว แต่ก็มีสิ่งเหนือความคาดหมายเกิดกับเราได้เสมอ
ยังไงก็รักษาตัวด้วยนะครับคุณกอล์ฟ
ปล. โชคดีขั้น 2 ที่เหตุการณ์นี้ไม่ใช่น้อง M795 นะเนี่ย

[Q DNT]

โชคดีที่คนไม่เป็นไรมาก ยังไงก็ขอให้หายไวไวครับพี่ กอล์ฟ

[Paroach(POSH DCG!!)]

อ่านแล้วต้องระวังตัวเองมากขึ้นเลยครับ

เราขับของเราดีแล้ว แต่คนอื่นบนถนนก็ยังสามารถที่จะทำให้อุบัติเหตุเกิดขึ้นได้เสมอ

ต่อไปขับใกล้ไกลยังไงจะแต่งเต็มไว้ตลอดเลยครับ

ยังไงก็หายเร็วๆนะครับพี่กอล์ฟ

[x6xus(x)]

-ขอบคุณประสบการณ์ที่เอามาแบ่งปันครับ ขับขี่ปลอดภัยทุกคนนะครับ

[turboman]

ขอให้หายดีไวๆนะครับคุณกอล์ฟ 

[Oat Indy]

ขอให้้หายไวๆนะครับ

[MizunoMonster(อ้น)]

หายไวๆนะครับขอบคุณสำหรับประสบการณ์ ที่มาเตือนสติก บ้างครั้งผมก็ประมาณไม่ใส่เครืองป้องกัน ต้องระวังให้มาก
เพื่อนผมเคยเสียชีวิตมาแล้วเพราะความประมาท ออกไปซื้อกับข้าวแค่ปากซอยโดยไม่ใส่หมวก หลังจากนั้นก็ไม่เคยได้เจอกันอีกเลย

[Nut]

ผมว่าไม่ใช่โชคดีหรอกครับ เป็นเพราะความไม่ประมาท คือมีทั้งการป้องกันด้วยอุปกรณ์safety
และไม่ขับเร็ว เพราะถ้าขาดอย่างใดอย่างหนึ่งคงไม่ได้มาคุยให้ฟังอย่างนี้ ขอบคุณที่มาเล่า
เรื่องราวให้ฟัง และผมจะเอาเป็นแบบอย่างในความไม่ประมาท ขอบคุณครับ

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

ครับ  ยินดีที่เพื่อนๆไ้ด้รับรู้ประสบการณ์ครับ มันอาจทำให้ใครบางคน ที่อาจคิดว่า ขี่ใกล้ๆ ไม่ต้องใส่หมวกหรอก  พอคิดถึงเรื่องที่ผมพิมพ์แล้ว หันมาใส่หมวกกันมากขึ้น แค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ

[Poderosa]

ดวง อีก 20% เรา คุมมันไม่ได้ครับ จัดเต็มดีที่สุด ขอให้หายเร็วเร็วนะครับ กอล์ฟ

[zing.zink [ซิ้ง]]

ขอบคุณครับ ท่าน WM ช่วยเตือนสติได้ดีมากๆ เลยครับ


ดีใจด้วยครับที่ไม่เป็นอะไรมาก

[benzin]

แหมะ เล่า เรื่อง ได้ น่าติดตาม มาก
ช่วงปีใหม่ แล้ว ใครออกทริป ขับขี่ กันระวังๆนะคับ

[Krit DCG]

อุปกรณ์ช่วยสุดๆคับ
นี่ขนาดขี่กับช้าๆนะเนี้ย
หวังว่าคงไม่เปนอะไรมากมายนะครับ

[virginist (สต๊อบ)]

ผมเคยเจอครั้งนึงครับ

ก่อนไปเรียน ร.ด. ของเด็ก ตจว. ก็ต้องขี่มอไซค์กันไป ก่อนไป ก็ ไปทานข้าวกับเพื่อน ๆเป็นแก๊งค์

ผมไปกับเพื่อน ๆ หลาย ๆ คนครับ เพื่อนผมนำไป ผมก็ ขี่ตามไป แต่เพื่อนผม ขี่ไปคนเดียว

ผมขี่ตามเห็นภาพทุกอย่างที่เกิดขึ้น เพื่อนผมขี่ Dash ไม่ได้ใส่ อุปกรณ์ป้องกันอะไรเลย

เรื่องเกิดเพียงแค่ รถตู้เบรค เพื่อนผมอยู่ริมซ้าย รถติดไปไหนไม่ได้ แค่เพื่อนผม จอด แต่มันไม่ได้เอาขายัน

แค่นั้นจริง ๆ ครับ ล้มช้า ๆ ลงกองที่พื้น ผมคิดว่าเพื่อนผม ไม่เป็นอะไรมากแน่ ๆ เพราะมันจอดเฉย ๆ แล้วล้ม

แต่ เหตุการณ์ ไม่ได้เป็นแบบนั้นครับ ที่ รพ. มันถาม ทั้งบ่าย ว่ารถมันเป็นยังไงบ้าง อยู่ที่ไหน แล้วทำไม มารพ.

แล้วก็ รถมันอยู่ที่ไหน มันปวดหัว แล้วมันมา รพ. ทำไม รถมันอยู่ไหน วน อยู่แบบนี้ ตลอดทั้งบ่าย

เหมือนที่ อ่านเลยครับ แต่ความจำระยะยาวของเพื่อนผม ยังอยู่จำทุกคนได้ แต่ ตอนมันล้ม มันจำไม่ได้ ครับ