บันทึก การเดินทาง Shangri-la,China >> 5-14/4/2014

[Biere]

เกาะติดตลอด

[MyTaLenT Tor]

รอติดตามภาคต่ออยู่นะครับ
อยากไปแบบนี้มั่งจัง มันคงเป็นประสบการ์ณที่ลืมไม่ลงแน่ๆเลยครับ

[hittramee]

ผมอยากอ่านแล้วอะครับคุณพี่มาไวๆเน้อ

สู้ๆครับในการพิม

[Newschoo99]

 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

ไอ๋หย๋ามัลติไปเมืองหิมะท่าทางจะลื่นน่าดู

จัดไปครับ 

มาต่อให้ไวเลย เพลินมากเหมือนได้ไปขี่ด้วยเลย

เกาะติดตลอด

รอติดตามภาคต่ออยู่นะครับ
อยากไปแบบนี้มั่งจัง มันคงเป็นประสบการ์ณที่ลืมไม่ลงแน่ๆเลยครับ

ผมอยากอ่านแล้วอะครับคุณพี่มาไวๆเน้อ

สู้ๆครับในการพิม

ขอบคุณที่ติดตามนะคับ  มาต่อละคับ อยากเขียนให้จบไวๆเหมือนกัน แหะๆ จะได้ไปแปะพันทิพย์ต่อครับ 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

ต่อจากตอนที่แล้ว .. ที่เราจะออกจากเมืองแชงกรีล่า มุ่งหน้าลี่เจียงนะครับ 

เราแวะเติมน้ำมันที่ปั๊มสุดท้ายก่อนออกนอกเมืองแชงกรีล่าครับ และด้วยความที่เมืองลี่เจียงอยู่ห่างแชงกรีล่าไปแค่ 200 กิโลเท่านั้น(แต่ในเขานะครับ) โดยทีมเราทุกคนตกลงกันว่าจะให้รถนำขบวนล่วงหน้าไปก่อน และพวกเราจะขอแวะถ่ายรูปไปเรื่อยๆครับ เพราะเส้นทางขากลับเป็นทางลัดเลาะเขาลงไปมีทางเดียวไม่มีแยก และที่แชงกรีล่านี้มีจุดที่ถ่ายภาพได้สวย และแปลกตา เข้ากับบรรยากาศมากมายครับ ..

จุดแวะเติมน้ำมัน เห็นภูเขาหิมะสวยงามมากครับ  


อยากจะบอกว่า ผมปวดอึ้ อยู่คนเดียวเลย  ที่ปั๊มนี้..  ฮือๆ  ..  จริงๆปวดตั้งแต่ไปเดินเที่ยวโปตาลาน้อยแล้วครับ แต่พยามฝืน ..  เลยมาเจอสิ่งที่แย่ยิ่งกว่า   เดินเข้าห้องน้ำในปั๊มไป .. เข้าไปได้แค่เมตรเดียวก็ต้องถอยกรูดออกมาครับ  เฮ้อ .. อากาศไม่ถ่ายเท  จะขาดอากาศหายใจเอา  เหม็นที่สุด สกปรกที่สุด   ...  สุดท้าย ทำใจเข้าห้องน้ำไม่ลงครับ    ไปต่อๆ

แวะถ่ายรูป ตามอำเภอใจ เย้ๆ 


จามรี (รึเปล่า)  มีพบทั่วไปเยอะมากครับ .. อ้อ ที่นี่ สัตว์ตัวนี้ เป็นสัตว์เศรษฐกิจเลยครับ ทั้ง เนื้อ นม ขน กระดูก  ใช้ประโยชน์หมดทุกอย่างครับ


ไกด์นำทาง ได้บอกเราก่อนหน้านี้ครับ ว่าจะแวะถ่ายรูปก็ถ่ายได้ครับ ขออย่างเดียว ให้แวะเป็นกลุ่ม กลุ่มละ 2-3 คันครับ มีอะไรจะได้ช่วยเหลือกันได้ทันครับ    พี่ตุ๊ ไม่ได้ถ่ายรูป  แต่แกก็คอยหยุดรอพวกเราทุกคนครับ ขอบคุณนะพี่


ภาพนี้ ที่ถ่ายมาเพราะชอบแนวเทือกเขาด้านหลังมากๆครับ 


ภาพนี้น้องสัน ถ่ายให้ครับ ชอบๆ


และแล้ว ก็มาถึง หนึ่งภาพประทับใจในชีวิตนี้ของผมครับ .. ด้วยตัวผมเอง ช่วงที่ขี่มาแชงกรีล่า ได้เห็นตัวจามรีก็มากมาย คิดอยู่ครับว่าอยากถ่ายวิถีชีวิตของคนที่นี่ เก็บไปเป็นความทรงจำ โดยให้มีรถเราอยู่ด้วย .. และจังหวะนั้นเอง ระหว่างที่ผมกำลังขี่นกหวีด ห่างออกมาจากแชงกรีล่าเรื่อยๆ  ผมมองไปข้างทาง ก็พบกับชาวบ้านที่กำลังเดินจูงตัวจามรีอยู่ข้างทาง มุ่งหน้าไปทางเดียวกับรถผมครับ ..   

ผมขี่เลยเค้าไป แต่ใจนึงก็อยากจอดถ่ายรูปจัง  ระหว่างคิด ว่าจะเอายังไงดี รถก็ค่อยๆเลยไปไกลเรื่อยๆครับ ประมาณเกือบโล  ... แล้วผมก็ฉุกคิดได้ว่า .. ถ้าไม่ได้ถ่ายภาพนี้ .. กลับไปประเทศไทย คงนึกเสียดายที่ไม่ได้ทำ และโอกาสแบบนี้ อาจมาแค่ครั้งเดียวแล้ว ในชีวิตนี้ ...     เอี๊ยดดดดด !!!   เบรกเลยครับ ..  ผมกลับรถ ขี่ย้อนกลับไปหาชายคนที่จูงจามรีนั้น ..  พอเห็นไกล ๆ ก็กลับรถอีกที  กะจังหวะดักหน้าให้เค้าเดินผ่านพอดี .. แล้วก็แกล้งจอดรถ ทำเป็นถ่ายภาพ เนียน ๆ ไปครับ  

ผมจอด และรีบดับเครื่อง .. ใจนึงก็กังวลนะครับ เนื่องจากรถดูคาติ มีสีแดง  แด๊งแดง น่าหมั่นไส้สำหรับ วัวควาย (คิดเอาเอง)  ซึ่งมันก็คงรวมถึงสปีชี่ใกล้ๆกันอย่างจามรีด้วย แหะๆ  ก็ได้แต่ดับเครื่องให้เงียบ ...   วิ่งไปฝั่งตรงข้าม แกล้งทำเป็นถ่ายภาพ  .. และ  เฝ้ารอคอยการมาถึง .. ของภาพที่จะถ่ายได้ครั้งเดียวในชีวิตครับ

ภาพนี้เป็นตอนที่แกล้งเนียนทำเป็นถ่ายรูปรถ .. ต้องข้ามถนนด้วยครับ  ดูรถก็งง ๆ เพราะที่จีนวิ่งขวา  ต้องใช้สติเยอะหน่อยครับ


ผมตื่นเต้นครับ เฝ้ารอการเดินมาถึงของคนจูงจามรี ..  ตอนแรกที่ขี่ผ่าน เหมือนเดินไม่เร็วนะครับ .. แต่ พอเอาเข้าจริงมันไม่ใช่ครับ   แปปๆ เค้าจะเดินมาถึงรถแล้วครับ ..   ผมลองถ่ายเทสรูปเรียบร้อย วางตำแหน่งแล้ว .. โอกาส มีแค่ครั้งเดียวครับ เพราะถ้าขี่ไปดักหน้าเค้าอีกคงน่าเกลียดมาก 555  ตึก ๆ  .. ตึก ๆ .. (หัวใจเต้นแรงครับ ตื่นเต้น)

แช๊ะ !! ..    ผมกดชัตเตอร์ครั้งแรกลงไป ..  ตอนนั้นมองหน้าจอไม่ชัดหรอกครับว่าภาพเป็นยังไง เพราะแสงแดดแรงมาก และผมเปิดโหมดประหยัดพลังงานมือถือ ทำให้หน้าจอมืดตื๋อเลย   แช๊ะ !! ..  ผมรีบกดชัตเตอร์ไปอีกทีครับ  ถ่ายเก็บไว้เท่าที่โอกาสมันจะมี ..   มันเป็นการกดชัตเตอร์สองทีที่แทบจะติดกัน แต่โอ้ววว..  เค้าเดินเร็วมาก มันได้แค่นี้ครับ  .. และนี่คือภาพในความทรงจำสองช็อต ... ที่ผมจะไม่มีวันลืมวินาทีที่ได้กดชัตเตอร์ครับ





หลังจากได้ภาพสมใจแล้ว 555 ก็ขี่ต่ออย่างสบายใจ ไปหาวิวอื่นๆครับ  ขี่มาเรื่อย ๆ ผ่านหุบเขาคดเคี้ยว จนมาเจอ เทือกเขามังกรหยกอยู่ข้างหน้าครับ จึงได้ภาพนี้มา ซึ่งส่วนตัวชอบมาก เพราะเหมือน นกหวีด กำลังจ้องมองภูเขาหิมะจุดหมายเบื้องหน้าอยู่ครับ




แล้วเราทุกคนก็ขี่มาถึงจุดนัดพบครับ เป็นจุดชมวิวที่เมื่อวานเราก็มาแวะแล้วครั้งนึง


แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้นครับ ระหว่างที่เรานั่งรอเพื่อนทุกคนให้มาครบๆ มีลมพัดกระชากมาครับ ลมแรงมาก แรงจนหมวกกันน้อคของน้องในกลุ่มคนนึง กลิ้งครับ กลิ้งจากแคร่ที่เรานั่ง .. ค่อยๆ สโลว หมุน ๆ ๆ ๆ  ..และ  .. ตกลงหน้าผาไปข้างล่างครับ


 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

หมวกกันน้อค กลิ้งตกลงไปลึกมากครับ  แต่เราสั่งเกตุได้ว่า ชาวบ้านเค้าเอาไม้มากั้นเป็นแนวรั้วไว้ริมผา  พี่เหน่ง เลยอาสา ลงไปเก็บให้ แบบอันตรายนิดนึงครับ  ค่อยๆนะพี่   สุดท้าย ก็ผ่านไปด้วยดีครับ ถ้าไม่ลงไปเก็บมา  ยังเหลือระยะทางอีกไกลมากกว่าจะถึงไทย น้องคงไม่ได้ซ้อนท้ายละครับ ต้องขึ้นรถเซอร์วิสไปแน่นอนแบบนี้



ทุกคนช่วยกันลุ้ัน


แวะเติมน้ำมันอีกจุดนึงครับ หลังจากขี่หลุดออกมาจากช่วงถนนคดเคี้ยวในเขาแล้ว


ฉากหลังเป็นแนวเขามังกรหยก ที่เมื่อกี้ ตอนถ่ายรูปด้านบน ยังอยู่ข้างหน้าอยู่เลย แปปๆไปอยุ่ข้างหลังแล้วครับ


จุดแวะพักอีกจุดระหว่างทางไปลี่เจียง  มีวิวสวย ๆและการชงชาให้ชมครับ .. แถมด้วยอากาศที่ยังหนาวเย็นมาก ลมแรง แดดก็จัด แต่อากาศหน๊าว หนาว    มึนกับสภาพอากาศดีครับ


ธงสวยดีนะครับ



ต้นอะไรหนอ ปลูกในกระถางแบบนี้ แถมดินเป็นลูก ๆ แปลกดีครับ


พนักงานกำลังสาธิตการชงชาครับ



และแล้วเราก็เดินทางมาถึงเมืองลี่เจียง .. เมืองที่ได้รับการขนานนามว่า เวนิสแห่งตะวันออก และได้ขึ้นทะเบียนเป็นมรดกโลก จากองค์การยูเนสโก ด้วยนะครับ มาดูประวัติคร่าวๆกันครับ



ย่านเมืองเก่าลี่เจียงมีประวัติศาสตร์ย้อนหลังไปได้มากกว่า 800 ปี และเคยเป็นจุดแลกเปลี่ยนค้าขายสินค้าตามเส้นทางสาย Tea Horse สายเก่า ย่านเมืองเก่านี้มีชื่อเสียงจากคูคลองและสะพานที่มีอยู่มากมาย จนได้รับการขนานนามว่า "เวนิสแห่งตะวันออก"

เมืองเก่าลี่เจียงมีสถาปัตยกรรม ประวัติศาสตร์ และวัฒนธรรมแตกต่างไปจากเมืองโบราณอื่นๆของจีน เนื่องจากเป็นเมืองที่เป็นที่ตั้งรกรากของชาวหน่าซี หรือนาสี มาตั้งแต่สมัยโบราณ  เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2540 ย่านเมืองเก่าลี่เจียง (ต้าเหยียน ไป๋ซา และซูเหอ) ได้รับการขึ้นทะเบียนจากองค์การยูเนสโกให้เป็นมรดกโลก ตั้งแต่นั้นมา ฝ่ายปกครองส่วนท้องถิ่นต้องรับภาระหน้าที่ในการพัฒนาและอนุรักษ์ย่านเมืองเก่ามากขึ้น และยังทำให้เมืองนี้เป็นที่รู้จักมากขึ้น จนมีนักท่องเที่ยวจากทั่วโลกเดินทางมาเยี่ยมชมเมืองเป็นจำนวนมาก

...


เมืองลี่เจียง สำหรับผมแล้ว เมืองนี้เป็นเมืองเก่าแก่ครับ เก่าแก่ และมีประวัติศาสตร์ มีวัฒนธรรมเป็นของตนเอง  เมืองนี้ คนเยอะครับ ในเมืองวุ่นวายและรถติดมาก ที่สำคัญ มีนักท่องเที่ยวมากมายจริงๆครับ ทั้งต่างชาติ และแม้แต่ชาวจีนเอง ก็มาเที่ยวเมืองลี่เจียง ด้วยความที่มีตลาดการค้าเก่าแก่ ในย่านเมืองโบราณ  ทำให้นอกจากจะได้สัมผัสถึงความอลังการในความโบราณ สวยงามแล้ว  นักท่องเที่ยวทุกคน ยังได้ช็อปปิ้ง และทานอาหารแปลก ๆ ใหม่ๆ มากมาย  นี่ทำให้เมืองลี่เจียงเจริญมากครับ .. 

แต่.. ในความเจริญก็มีด้านมืดนะครับ ไว้เดี๋ยวจะมาบอกด้วยภาพครับ


ตอนขีไปถึงครับ



คู่จิ้นของทริปนี้ น้องกี้ พี่เอ็กครับ


พี่ต้น กับมาดเท่ห์ๆครับ คนขี่บิ๊กไบค์นี่ หล่อทุกคน 


ที่จอดรถของเราครับ ..  ที่นี่ ด้วยความเป็นเมืองท่องเที่ยวชื่อดัง ของมณฑล ..ดังนั้น แม้กระทั่งที่จอด ยังคิดเป็นคันเลยครับ ตกคันละ300 ต่อวันครับผม (โหด)



ถึงละคร้าบ  เมืองเก่าลี่เจียง  ช็อปปิ้งๆ  ๆ ๆ  บ้านเรือนที่นี่ เหมือน หนังจีนกำลังภายใน ที่เราเคยดูสมัยก่อนเลยครับ โบราณดีครับ ชอบๆ  เสียดาย เอามอเตอร์ไซค์เข้ามาถ่ายไม่ได้


แต่ ทำไมรถชาวบ้านเข้ามาได้น้อ


พักทานข้าวเย็นกันก่อนครับ หลังจากเหนื่อยล้ามาทั้งวัน หน้าตาพี่อั้นดูเหนือ่ยๆ เหมือนต้องการชาเขียวนะ อิอิ


ทานเสร็จไปเดินสำรวจตลาด เดินเล่นกันหนอ่ยครับ  ที่นี่ เค้าบอกว่ามีไฮไลท์ด้วย คือ กังหันน้ำ ยักษ์ 


  ใหญ่ไหมครับ  คนมาถ่ายรูปเยอะมาก   ประโยชน์คืออะไรหนอ ไม่มีอธิบาย



ลมแรง หน้าผากเปิดเลย


  มีให้ห้อยป้ายขอพรแบบคู่รักด้วยครับ 


ตลาดยามเย็น


ชอบพื้นถนนที่เดินครับ เก่าแท้ ดั้งเดิม กว่า 800 ปี


อันนี้ไม่ทราบขนอะไรครับ แต่มันใหญ่จิง


นี่ก็ใหญ่ครับ น่ารักด้วยสิ


มุมมองขึ้นไปด้านบน ของหมู่บ้านลี่เจียงจากตรงนี้ เป้นวิวที่สวยมากครับ คนถ่ายรูปเยอะเช่นกัน .. ที่นี่ ทางองค์การบริหาร เค้าจะติดไฟหลอดเหลืองๆ เล็ก ๆ ซ่อนไว้ใต้หลังคาทุกบ้านครับ เวลากลางคืน จะสวยมากๆ



ไฟเหลือง ๆ จะสว่างใต้หลังคาแบบนี้คับ สวยดี เห็นเจ้าหน้าที่ เดินเปลี่ยนเป็นระยะ ๆ สงสัยขาดไว


ของกินแปลก ๆ ก็เยอะนะครับ มีปลิงด้วย


ขนมก็มี .. 


อันนี้ เหมือนเห็ดยักษ์ แล้วใส่เครื่องข้างบนครับ บางอย่างก็น่าจะทานได้ บางอย่าง ไม่น่าจะไหวครับ กลัวท้องเสีย เข็ดแล้ว แหะๆ


อันนี้สิเด็ดครับ แฟนผมชอบ ..   ที่ไทย ใส่ถ้วยโฟมขาย ที่นี่เสียบไม้ ก็ง่ายดี น่าทานไปอีกแบบนะครับ



ร้านนี้ ขายกลองครับ   เค้าจะตีไปตามเพลงด้วยครับ เพื่อเรียกลุกค้า   ไม่ได้มีร้านเดียวนะครับ ผมว่าแทบจะทุกหัวมุมเลยด้วยซ้ำ เยอะมากครับ


กำแพงเก่าแก่


นี่คือ ป้ายแผนที่ ตลาดเก่าแห่งนี้ครับ  อ่านยังไงก็ไม่เข้าใจ


สีสรร ของคูเมืองครับ

[Fown]

ลี่เจียงสวยเน๊อะ

[NOTT DRIII]

 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

ลี่เจียงสวยเน๊อะ

ใช่ครับ บรรยากาศดูมีมนต์ขลังมากๆเลย

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

มาต่อกันคร้าบ เช้านี้ เราจะขึ้นภูเขาหิมะ มังกรหยกกันแล้ว ..

เราตื่นมารับอรุณยามเช้าตามเดิมครับ คือ ตื่น หกโมง กินข้าวเจ็ดโมง และขี่มอเตอร์ไซค์ ตอนแปดโมง (ง่วง หนาว อยากนอนต่อครับ)

วันนี้ .. เราจะเจอกับอุณหภูมิ มากมายหลากหลายครับ จากตอนเช้าที่เย็นๆ พอขี่ไปถึงด้านล่างของภูเขา ก็จะเย็นขึ้นไปอีก  และพอนั่งกระเช้าขึ้นไปบนสุด ก็จะหนาวจัดติดลบ  แต่พอกลับลงมาข้างล่าง และขี่เข้าเมือง อากาศ จะร้อนมากครับ  ..  วันนี้ ถือเป็นอีก 1 วันปราบเซียน สำหรับนักท่องเที่ยวที่ราบลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาอย่างเรา ๆ เพราะชินกับที่ต่ำครับ

ภาพบรรยากาศยามเช้าของเมืองโบราณ ที่เมื่อคืน คนมาช็อปปิ้งเยอะมากๆ เช้านี้สงบเงียบ น่ามองสุดๆครับ


เราเตรียมเซ็ทรถกันแล้ว .. ฉีดโซ่ เช็คลมยาง พร้อมเดินทางครับ (กระป๋องฉีดโซ่ ผมพก บอสนี่ กระป๋องฟ้าไป .. 1 ทริป หมดเกลี้ยงพอดีครับ (แบ่งปันเพื่อนๆบ้างนิดหน่อย)) 


เราพร้อมจะลุยกันแล้ว ทุกคนแต่งตัว เตรียมรับอากาศหนาวเต็มที่


KTM 690 ของน้องกี้  .. โหลด ลงมา 1 ฟุต ครับ  สุดยอดไหม  ดูยางซะก่อน   หน้ายางเหลือน้อยมาก ขี่เข้าโค้งถนนลาดยางเห็นแล้วเสียวแทน แต่พอถึงทางฝุ่นกรวดนี่ ..  สบายเลยครับ ไม่ลื่นอยู่คนเดียว    น้องกี้ขี่ตามทันหมดนะครับ เก่งมาก  วิวไกลๆ ที่เห็นนั่นคือยอดเขาที่เราจะไปกัน


หน้าด่าน ที่จะเข้าสู่ภูเขาครับ เก็บค่าธรรมเนียม ๆ


เราขี่มาถึงจุดจอดรถด้านล่างครับ .. เพื่อต่อรถบัส ขึ้นเขาไปที่จุดขึ้นกระเช้าอีกที   เห็นภูเขา ตระกานตามากครับ จริง ๆระหว่างทางที่ขี่ ก็สวยมาก ๆ แต่จอดถ่ายไม่ได้เลย




เหล่าสมาชิกผู้ตามฝัน


บริเวณอาคารทางเข้า เพื่อไปซื้อตั๋วและรอรถบัสครับ  ข้างบน มีรูปปั้น หยังกับอยู่เผ่าอินคา แหนะ


พวกเราขึ้นเขามาอย่างฉวัดเฉวียนครับ  ทางแคบ โค้งแคบมาก ถ้าให้ขับกันเองต้องมีตกเขากันบ้างแน่ๆครับ มึนเลย  พอมาถึงจุดพักเพื่อรอขึ้นกระเช้าตรงนี้ อากาศก็เย็นจัดแล้วครับ หนาวเลย


คณะเราโชคดีหน่อย ที่ไกด์เร่งเราให้มาไวๆครับ เพราะคนจะเยอะมาก .. ดูสภาพครับ นี่ขนาดมาแต่เช้าแล้วนะครับ  (พี่เอ็ก ทำอะไรหน้อ)


เห็นกระเช้า และยอดเขาอยู่เบื้องหน้า


ซักพัก ระหว่างรอคิด คนแน่นกว่าเดิมอีก  มีรถบัสมาส่งนักท่องเที่ยวเต็มเลย แต่กระเช้า จำกัดการนั่งได้แค่เที่ยวละ 8 คน  .. ผลคือ



คิวไม่มีละครับ ตรงประตูทางเข้า เบียดกันมั่วเลย   มีเรื่องนึงที่อยากจะบอกครับ คนจีนนี่ แซงคิวกันตลอดเวลา ไม่สนใจคนข้างหน้า ไม่สนใจใครเลย เนียน ๆ ก็เยอะครับ แย่จังครับ แอบโมโหหลายครั้ง  ชาวเรา ก็มีพูดหน้าเฉย ๆแอบด่า เป็นภาษาไทยไปบ้างคับ อิอิ 


ภาพสถาปัตยกรรม ตรงประตูทางเข้าครับ น่าจะเป็นภาษานาซิ ของชนพื้นเมืองที่ลี่เจียงนี่นะครับ


จะขึ้นแล้วคร้าบ


  สูงคร้าบ กระเช้าวิ่งเร็วมากกว่าที่คาดไว้ เสียวดีครับ



นายแบบ ... พี่ต้น ninja1000 ครับ
 

น้องกี้ย์ พี่เอ็ก คู่หูดูโอ้ คร้าบ


อันนี้ คู่รักดูคาติ พี่โจ น้องทรายครับ


พอกระเช้ามาถึงข้างบน  โอ้โห ..  หนาวยะเยือกเลยครับ ลมก็แรง ไม่ใช่หนาวธรรมดาแล้วคับ .. ยิ่งกว่าอยู่ใน snow dome ที่ดรีมเวิร์ด เยอะเลย หนาวมาคับ แดดแรง  ::)แต่หนาวสุดๆ หิมะรอบตัวเลยครับ


เส้นทางเดินขึ้นไปถึงยอดนั้น ยังอีกยาวไกลเกือบกิโลครับ  mon14แถมต้องเดินขึ้นบันไดไปเรื่อย ๆ เสียด้วยสิ ออกซิเจนเบาบางคับ จำเป็นต้องใช้ของชุบชีวิตชีวา ฉุกเฉิน นั่นก็คื้อออ...

ออกซิเจนกระป๋องครับ 555+ คือ จริง ๆทางไกด์เค้าก็บอกนะครับ ว่าถ้าเดินไหว ไม่เหนื่อยมาก ก็ไม่จำเป็นต้องใช้ครับ เดี๋ยวจะติด .. แต่ผมอยากลอง 555 ยังไง ต้องใช้แน่นอน อิอิ 


ดูสภาพการแต่งตัวของผมวันนี้ครับ    ชาวจีนคงมีตกใจบ้างอะครับ แว่นเขียวอีก .. แต่มันสำคัญมากนะครับ เพราะบนนี้ ใกล้ฟ้ามาก และแดดจัดมาก แถมสะท้อนกับหิมะขาว ๆเข้าตา  ทำให้แสงสว่างมากๆครับ  เห็นแต่งขนาดนี้  ส่วนที่ไม่มีโม่งคลุม ผิดหน้าผมยังไหม้ เป็นปื้น ๆ ด้าน ๆ เลยครับ แสงแรงสุดๆ



ต่างคนก็ต่างถ่ายรูปเก็บภาพกันไปครับ แต่ใจผมเองนั้น ยังไง วันนี้ต้องเดินไปสุดยอดบนให้ได้ครับ ไม่งั้นต้องมาอีก มันค้างคา .. ว่าแล้ว มุ่งมั่นครับ เดินดุ่ยๆไปเรื่อยๆ คนเดียวเลย  ไปครับ เราเดินขึ้นเขา ไปสุดยอดกันดีกว่า




ป้ายนี้ น่าจะบอกว่า  ที่ระดับสูงจากระดับน้ำทะเล 4680 เมตร (เกือบห้ากิโล) ปิดครับ เพราะหิมะหนามาก (มั้ง) ที่กรุงเทพ สูงจากระดับน้ำทะเล 6 เมตรได้ครับ ลองคิดดูครับว่าตอนนี้ เรายืนอยู่สูงกว่ากรุงเทพขนาดไหน   


แอบหยิบโมเดลมาด้วยครับ ยังไงวันนี้ ต้องเอาไปถ่ายข้างบนสูงที่สุดให้ได้  นั่นคือ ภาระกิจ



บ้างก็ขี้เกียจเดินลงครับ ไถลลงมากันเลย เปียกก้น แต่ก็สนุกนะครับ แต่ผมคงไม่เอา แหะๆ


และแล้ว ...  ในที่สุด ที่ระดับความสูง 4700 เมตร จากระดับน้ำทะเล .. ผมก็เดินมาถึงจุดบนสุดของยอดเขานี้ ที่เค้าให้เราเดินมาได้ละครับ  เหนื่อยมากๆๆๆๆๆ นั่งพักตรงบันได แทบจะตลอดเวลา แต่ก็ต้องทำให้ได้ครับ จะได้เก็บไปภูมิใจ ว่าภาระกิจสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี



มาครับ ..  โมเดลดูคาติ มัลติสตราด้า .. ผมขอใช้มันเป็นสัญลักษณ์ แทน คลับของพวกเรา .. ว่า เราชาวไทย ขี่มอเตอร์ไซค์ ดูคาติ มาจากกรุงเทพ ถึงแชงกรีล่า และมาเที่ยว ภูเขาหิมะมังกรหยกเรียบร้อยแล้วนะครับ   แอบซึ้งใจอยู่คนเดียว บนนั้น เพราะผมเดินมาคนเดียวคับ ที่เหลือเป็นชาวจีนหมดเลย   ตอนหยิบโมเดลออกมา คนจีน มุงอีกละครับ อายก็อาย  มีมาถามอะไรก็ไม่รู้ ฟังไม่เข้าใจ  ได้แต่บอกว่า ไทยก่อ ๆ  555+   ช่างเค้า  ถ่ายรูปดีกว่า



ชาวจีนที่นี่ นิยมถอดเสื้อถ่ายตรงจุดนี้ครับ  โชว์ความแมน ว่าตรูไม่หนาว 555


เมื่อถ่ายรูป และจบภาระกิจการเดินทางครั้งนี้ โดยสมบูรณ์แล้ว ..  ผมก็นั่งพักเหนื่อยแปปนึงครับ นั่งดูชาวจีน ดูนักท่องเที่ยวที่เดินขึ้นมาบนนี้ .. และคิดถึงช่วงเวลาการเดินทางที่ผ่านมา .. นั่งย้อนคิดถึงความลำบาก ตั้งแต่การเตรียมของ เตรียมเอกสาร ชวนเพื่ือนๆพี่น้องมาขี่ด้วยกัน และฝ่าฟันเส้นทาง จากประเทศไทย จนมาถึงที่นี่ .. ด้วยสองล้อ .. ด้วยระยะทางที่ไกลเหลือเกิน .. ดีใจครับ .. ดีใจที่ได้เกิดมา และได้ลงมือทำในสิ่งที่ตัวเองฝันให้สำเร็จ .. 

ผมนั่งซึมซับอารมณ์ความรู้สึกเหล่านั้น และเก็บภาพความทรงจำณ.ที่แห่งนี้ ไว้ในสมองและภาพถ่ายซักครู่ใหญ่  ก็ถึงเวลาต้องกลับแล้วครับ .. เพราะเดี๋ยวคนอื่นจะรอนาน (เพราะผมใช้เวลาเดินขึ้นมา นานมาก 555+ ออกซิเจนหมดกระป๋อง)

ขาลงกระเช้า ก็แย่งกันลงเช่นเดิมครับ


ถ่ายรูปเป็นที่ระลึกถึงสถานที่แห่งนี้ไว้นิดนึง


ตอนขี่ออกมา เห็นบ่อน้ำแปลก ๆ สวยดีครับ น้ำเป็นสีเขียวฟ้า มรกต งามมาก ๆ  แถมฉากหลังเป็นภูเขามังกรหยกด้วย .. แบบนี้ จะพลาดได้อย่างไร  จอดครับ ถ่ายรูป ๆ 


ดูสภาพรองเท้าครับ    ทรหด ถึก อดทน  และ .. เปรี้ยวมาก




คืนนี้ เรากลับมาเดินเที่ยวเมืองโบราณลี่เจียงกันอีกครั้งครับ เพราะโรงแรมเราอยู่ในนั้นเลย กับการลองกินปลิงครั้งแรกของป๋ม




ต่อตอนหน้าครับ สิบสองปันนา หลวงน้ำทา รอเราอยู่ ขอบคุณที่ติดตามครับ

[MyTaLenT Tor]

กำลังสนุกเลยยยย 

[Sonnie-Ton]

ขอบคุณครับ ที่นำเรื่องราวดีๆ ประสบการณ์ที่น่าเก็บเกี่ยวมาแบ่งปัน ทำให้เกิดแรงกระตุ้นที่อยากจะออกไปตามหาฝันอีกแล้วครับทั่น....!

 

[Fown]

ปลิงอร่อยมั้ยครับ อิอิ

[hittramee]

ไอหย๋าจีนอีกแล้วหรอ   ขึ้นซะสูงเลยครับพี่ ยิ่งสูงยิ่งหวิวครับพี่ 

ไม่เจ๋งจริงๆอยู่ไม่ได้หลอก 5555

[KaeDen]

สั้นๆนะครับ สุดยอดดดด 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

กำลังสนุกเลยยยย 

มาครับ ต่อให้จบๆ

ขอบคุณครับ ที่นำเรื่องราวดีๆ ประสบการณ์ที่น่าเก็บเกี่ยวมาแบ่งปัน ทำให้เกิดแรงกระตุ้นที่อยากจะออกไปตามหาฝันอีกแล้วครับทั่น....!

 

ชีวิตมันต้องเดินตามหาความฝันเนอะคับ

ปลิงอร่อยมั้ยครับ อิอิ

บรรยายไม่ถูกคับ หยุ่น ๆ เหนียวๆ เด้งๆ ..  โดยเฉพาะตอนริมฝีปาก โดนตุ่มที่ยื่นออกมาของมัน กึ๋ยยย

ไอหย๋าจีนอีกแล้วหรอ   ขึ้นซะสูงเลยครับพี่ ยิ่งสูงยิ่งหวิวครับพี่ 

ไม่เจ๋งจริงๆอยู่ไม่ได้หลอก 5555

หวิวคับ แต่ต้องลุ้ยยย

สั้นๆนะครับ สุดยอดดดด 

ขอบคุณที่ติดตามคร้าบ

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

คืนนี้ เราก็กลับมานอนที่เมืองเก่าลี่เจียงตามเดิม อีกคืนครับ ..

นี่คือ โรงแรมที่เรานอนครับ .. มีข้อดีมาก ๆคือ อยู่ในเมืองเก่าเลย ใกล้ตลาดช้อปปิ้งสุดๆครับ


มา ๆ ลองดูอาหารกันซักหน่อย วันนี้ จะจัดเต็มครับ ลองให้หมด

อันนี้คือ ข้าวอบสับปะรดครับ ดูแล้วก็เหมือนของไทย แต่สับปะรดจะลูกเล็กกว่ามาก  และที่สำคัญ  ราคา 120 บาทแหนะ ผ่านปาย


อันนี้ เคหน่อยคับ เกี๊ยวซ่า แน่ๆ    ราคา 80 บาท ก็เหมือนจะแพง แต่คงเพราะอยู่ในย่านท่องเที่ยว เลยจัดมาครับ



แต่พอลองทานแล้ว ไม่อร่อยคับ เลี่ยนน้ำมัน ผักก็แฉะน้ำมัน แถมน้ำจิ้มไม่มี มีแต่ผงโรยเผ็ด ๆ อ่า .. ไม่ถูกใจอย่างแรง

จานต่อมา อันนี้ขนมคับ ลักษณะเหมือนหนมชั้น ใส่ถั่วแดง แต่ผมไม่ได้ซื้อมาลอง


อันนี้สิครับ  เด็ด    กับ เจ้าปลิง .. ด้วยความที่เมื่อวานก็ยืนดูอยู่นานแล้ว .. และรู้สึกว่า ถ้าชีวิตนี้ไม่ได้ลอง มันเหมือนขาดอะไรบางสิ่งในชีวิตไป ไม่เติมเต็ม ..  ไหนๆ ก็มาแล้ว และคนจีนที่นี่ กินปลิงกันเป็นว่าเล่น ต้มที เยอะมากๆ  เข้าเมืองตาหลิว ก็ต้องหลิวตาตาม  มามะ .. ต้องลอง



 


ขอสารภาพว่า ทำใจนานมากครับ จนเพื่อนๆคนอื่น กินไปหมดแล้ว แต่ผมก็ทำใจไม่ลงซะที ยิ่งถือมันค้างที่ปากนานเท่าไหร่ .. ก็รู้สึกเหมือนว่าจะยิ่งกินมันยากขึ้นเท่านั้นครับ  ก็ทำไงได้ ผมดันไปคิดถึงตอนมันมีชีวิตอยู่นี่หน่า ..     ตัวยืด ๆ เลื้อย ๆ ดึ๋ย ๆไปตามโขดหิน ..  แถมผมยังเคยโดนปลิงดูดเลือด ตอนเข้าป่าด้วย เลย เอาเข้าปากไม่ลงจริงๆ ..  หลายๆ คนบอก เอาเข้าปากไปเลย อย่าคิดเยอะ..   

สุดท้าย เลยคิดแค่ว่า .. ถ้าไม่กิน .. ทริปนี้ ไม่สมบูรณ์แน่ๆ มันค้างคา  ว่าแล้วก้อออออ 


 

รสชาติ หนึบๆ คับ .. เด้ง ๆ ดึ๋งๆ หนึบๆ เหมือนเฉาก๊วย เหนียวหนึบ เพียงแต่ หนึบแบบแข็ง ๆ กว่าเฉาก๊วยคับ 555+

เอาเถอะ กินไปแล้ว .. ตัวเดียวพอ จบภาระกิจปลิงทะเล


ออกมาเดินตลาดต่อ เจอคุณลุง (หรืออาแป่ะ) กำลังนั่งมองสังคมเมืองที่พัฒนาเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว  เห็นแกนั่งสบายใจ ให้เวลาเดินผ่านไปเรื่อยๆบ้าง ก็อดถ่ายเก็บไว้ไม่ได้คับ



มาถึงสิ่งหนึ่งที่อยากนำมาให้เพื่อนๆดูกัน .. นั่นคือ ไม้เลื้อยที่นี่ครับ บางคนอาจไม่สนใจ แต่ผมว่ามันเจ๋งมากเลย  ต้นที่มีดอกสีชมพูนั่นหนะครับ


มันเจ๋งยังไงหนะหรือ .. เพราะ ดอกที่เห็นนั้นมันคือ .. ดอกกุหลาบครับ


เป็นดอกกุหลาบ ดอกใหญ่ สวยมาก แต่เป็นไม้เลื้อย ..    แปลกดีนะครับ ปกติที่ไทย จะเห็นแต่เป็นก้านตรงยืนต้นตรงเนอะครับ สวยดีครับ

  ทีนี้ ก็มาถึงของเด็ด ..  เอ๊ะ ๆ คณะเราเค้ามุงดูอะไรกัน



แต่น แต๊นนนน..!!  เค้ามุงดูศิลปะการแกะกระดูกสัตว์ครับ คือ จะนำกระดูกวัว กระดูกจามรี มาแกะเป็นโลโก้ยี่ห้อต่างๆ  และทำเป็นที่ห้อยพวงกุญแจครับ .. แต่ผมสังเกตุดู  มีของค่ายรถยนต์ และจักรยานยนต์ เกือบทุกยี่ห้อนะครับ .. ยกเว้น ดูคาติ



แบบนี้ จะยอมได้อย่างไร .. ผมเลยขอยืมกุญแจรถไดเวลของพี่ตุ๊ เพื่อให้เค้าร่างเป็นแบบครับ และสั่งทำเป็นโลโก้ดูคาติ ทำขึ้นใหม่เลยครับ



งานนี้ เลยทำมาเผื่อแจกเพื่อนๆ ที่สนใจทริปแชงกรีล่านี้ .. โดยเมื่อเขียนบันทึกนี้เสร็จ เราจะมีเล่นกิจกรรมตอบคำถาม เพื่อชิงรางวัล พวงกุญแจกระดูกจามรี สลักโลโก้ดูคาติ และทริปในความทรงจำครั้งนี้  จำนวน 5 รางวัลนะคร้าบ ติดตามกันได้นะครับ  อย่าให้ผมต้องสนุกคนเดียวเลย 555 กลัวไม่มีคนอยากได้



เดินผ่านมาเพื่อกลับที่พัก .. พรุ่งนี้ ยังมีระยะทางอีกมากเพื่อไปเมืองหลินชาง ..   ระหว่างทาง เราเจอกับการเต้นรำพื้นบ้านครับ คนมาเต้นเป็นวงกลม เดินวน กลม ๆ ไปเรื่อย ๆ ใหญ่มากครับ



ต่างจับมือกันไป ระหว่างนักท่องเที่ยว กับชนพื้นเมือง เพื่อให้รู้จักวัฒนธรรม ชาวนาซิ มากขึ้นครับ



บรรยากาศเมืองลี่เจียงยามค่ำคืน

[Fown]

โอ้ยยย อยากได้พวงกุญแจ 

[WEBMASTER(กอล์ฟฟี่)]

เช้าวันรุ่งขึ้น กับระยะทางที่ต้องขี่ มากที่สุดของทริปนี้ ในจีนนะครับ นั่นคือ ลี่เจียง ถึงหลินชาง ระยะทาง 480 กิโลเมตร  วันนี้ อากาศในเมืองลีเจียงก็ยังหนาวเย็นครับ ..  ตอนนี้ สิ่งที่เรารู้สึกได้คือ ทุกคนเริ่มนั่งนับวันที่จะได้กลับสู่ประเทศไทยครับ    ยังไม่ต้องถึงบ้านก็ได้ เพียงแต่ ขอให้ถึงไทย ก็พอ  .. น่าแปลกนะครับ ที่ทุกคนรู้สึกเหมือนๆกัน และก็เหมือนการเดินทางครั้งก่อน ๆ ที่ผมเคยขี่มอไซค์ไปต่างประเทศ  ทุกครั้งที่ถึงตอนขากลับ หลังไปถึงจุดหมายปลายทางแล้ว  ผมเองก็จะรู้สึกคิดถึงประเทศไทย คิดถึงอาหารไทย แม้กระทั่ง ปั๊มน้ำมันในไทย ยังคิดถึงเลยครับ 555  มันเป็นฟีลลิ่ง ของคนไกลบ้าน และกำลังดั้นด้นเดินทางกลับอยู่ครับ

อีกสองวันเท่านั้น เราก็จะถึงไทย และเสร็จสิ้นภาระกิจตามฝันทริปนี้เสียที

เราขี่ออกมาเติมน้ำมันเต็มถังกันอีกครั้งเหมือนเช่นทุกวัน ก่อนเดินทางไกลครับ 



วันนี้ ได้เจอชาวจีน ขี่มอเตอร์ไซค์ออกทริปด้วยครับ 

ดูกระเป๋าท้ายซะก่อน 




ไม่รู้จะทักยังไง เลยไม่ได้ขอถ่ายรูปตรงๆครับ กลัวเค้าโกรธ


มีการ์ดเข่าด้วยนะครับ แต่งตัวเต็มดีครับ


อันนี้ ไม่เกี่ยว แต่เห็นอยู่ใกล้ๆ 


เส้นทางที่ขี่วันนี้ เนื่องจากพวกเรา เริ่มคุ้นเคยกันแล้ว จึงรู้ครับว่าใครขี่อย่างไร และทางที่กลับ เป็นเส้นทางเดียวกับที่ขี่มา เลยพอจำได้คร่าว ๆ เนื่องจากส่วนใหญ่เป็นทางเดียว ขี่ผ่านระหว่างเมืองครับ ดังนั้นแม้จะโค้งเยอะแค่ไหน ก็เป็นเส้นทางเดียวไปสู่อีกเมือง เราจึงเริ่มขี่ฟรีสไตล์มากขึ้น คือ ใครไม่อยากขี่รอรถนำขบวน ก็สามารถขี่นำไปก่อนได้ครับ และเมื่อเจอทางแยก ค่อยจอดรอรถนำขบวนอีกที

ผมเอง  ค่อนข้างขี่ช้าครับ และแหยงโค้งด้วย เพราะตอนขามาเจอโค้งนึง มีน้ำในโค้ง(มีแทบทุกโค้งในเขา เพราะรถบรรทุกวิ่งแล้วฉีดน้ำระบายความร้อน) พอเทโค้งตามไลน์ลงไปแล้วเจอกรวดหินครับ ล้อหลังสะบัด สไลด์ ข้าง เบา ๆ แล้วจับถนนอีกที .. ตอนนั้น เหวอไปเลยครับ กลัวล้ม  หลังจากนั้น เจอโค้งเลยเบามือ เข้าโค้งแบบเด็ก ๆครับ จะได้กลับบ้านอย่างปลอดภัย    ผมเลยขอขี่ตามรถนำขบวนไปเรื่อยๆ ครับ  เพราะยังไงเราก็ทันอยู่แล้ว ..  รถนำขบวน ไม่ได้ขับช้านะครับ แต่ชาวคณะแถวหน้า ๆ เค้าขี่เร็วกว่า แทรกได้สบายกว่า เพราะเป็นมอเตอร์ไซค์ครับ 


มาถึงจุดแวะพักกลางทางครับ ..   เหมือนจุดพักรถของบ้านเรานี่ล่ะครับ แต่ไม่มีปั๊มน้ำมันให้เติมนะคับ มีแค่ห้องน้ำ และของกินเล่น ให้นักเดินทางได้พักเหนื่อยจากการเดินทางเท่านั้น



ของทานเล่น อยู่ที่ซุ้มนั่นครับ


ส่วนใหญ่เหมือนกันหมดแทบทุกที่ จะเป็นบ๊วยครับ  หลากหลายบ๊วยมาก ๆ ทำมาจากผลไม้หลายแบบครับ  สีแดง อร่อยมากๆๆๆ ผมซื้อกลับมาด้วย 555


ข้าวโพดต้ม กับถั่วต้ม ก็มีให้ลองทานครับ รสชาติไม่ต่างกับบ้านเรา


ส่วนห้องน้ำรึครับ  หึๆ  ไม่ต้องพูดถึง  .. เข้าไม่ลงเหมือนเดิมครับ..เฮ้อ... เลยเดินไปด้านหลังครับ ไปแอบ ๆ รดน้ำต้นไม้


เตรียมตัวเดินทางต่อละคับ  เป้าหมายคือ หลินชาง



ระหว่างทางที่ขี่ไป ก็จะเจอถนนซ่อมเป็นระยะ ๆ ครับ ทำให้ต้องมีการจัดการจราจร ให้สลับกันใช้ ทีละเลน  ติดที นานเลยครับ

ด้านหน้า ถ่ายพี่ประวีร์


หันหลังไป เจอพี่ตุ๊ครับ ถ่ายซักหน่อย


บ้างก็รอแล้วรอเล่า จอดลงมารอ


ถ่ายนกหวีดรูปนึงคับ ฝุ่นเยอะดี


มีหลายครั้งที่ขี่นำ ๆ กันมา ห่างจากรถเซอร์วิสเยอะๆ แล้ว ไม่รู้ไปไหนต่อครับ เลยจอดดีกว่า ถ้าหลงไปนี่ ติดต่อกันไม่เจอ หลงในจีน โทรศัพท์ไม่ได้ ถามใครก็ไม่รู้เรื่อง คงเป็นเรื่องที่แย่สุดๆครับ แถมทำให้คณะต้องเสียเวลาตามหาอีก ในภาพนี้ คือ ไม่รู้จะเข้าอุโมงค์ หรือออกขวาดี แหะๆ
มีจ่าเฉยชาวจีนด้วยครับ




ถึงตัวเมืองหลินชางแล้วครั้าบ



เกล็ดความรู้เล็ก ๆครับ  จะบอกว่า สงสัยที่นี่จะไม่มีกฎหมายควบคุมการบรรทุกทราย หิน บนรถบรรทุกนะครับ เพราะผมสังเกตุมาตลอดว่า รถบรรทุกหิน ที่นี่ จะบรรทุกหิน แบบ  ล้นครับ   คือ ตอนเทหินลงรถบรรทุก เค้าคงเทไปเรื่อย ๆ จนมันหก ล้นออกมาข้างนอก เค้าถึงหยุดครับ   และนี่คือ ปัญหาใหญ่ ทำให้ถนนในจีน แทบทุกเส้นทาง ระหว่างเมือง เต็มไปด้วย กรวด หิน ครับ  ผมเคยเห็นบางคัน ขนหินก้อนเท่าลูกมะพร้าว หรือใหญ่กว่าก็มี  แถม เคยเจอหล่นกลางถนนด้วยครับ     ถ้าขี่กลางคืนที่ทัศนวิสัยจำกัด  ผมว่ามีสิทธิชนและเกิดอุบัติเหตุได้ง่ายๆ เลยครับ

ดูรถบรรทุกเค้าครับ จะขนหินกันแบบเนี้ยะ



มาถึงที่ทานข้าวละครับ  ขี่ตั้งแต่เช้า ถึงเที่ยง ก็กินข้าว .. ขี่จากเที่ยง มาถึงที่พักตอนเย็น ก็กินข้าว   เป็นแบบนี้ทุกวัน 555


อันนี้ เหมือนจะเป็นไข่เยี่ยมม้ากระเพรากรอบครับ อิอิ


สภาพรถพี่ตุ๊ครับ ไว้กลับไปไทย ใช้บริการคาร์แคร์ 300 บาท  คุ้มแน่นอน งานนี้


จบคืนวันนี้ที่หลินชางคร้าบ